AMALAN ZIKIR SEBAGAI PERISAI DIRI

Kemodenan membuatkan kita lupa akan hakikat kehidupan ini. Dalam mengejar dunia kita selalu tertinggal akan perkara penting yang akan dibawa di akhirat kelak. Sudah menjadi amalan kita orang melayu penuhkan ilmu di dada. Lagi jauh kaki melangkah lagi banyaklah ilmu yang dituntut. Amalan zikir merupakan potongan ayat-ayat suci al-quran dan doa yang dijadikan sebuatan beribu-ribu kali dan ianya memberi kesan kepada pembentukan rohaniah seseorang sehinggalah ke pembentukan jasmaniah. 

Ulamak ada mengatakan makanan untuk roh adalah amalan membaca al-quran dan zikir yang dilakukan. Lagi banyak yang dilakukan maka lebih kenyanglah roh kita. Walaupun kita tidak melihat secara kasar bagaimana roh tetapi kesihatan roh itu menyumbang kepada kelahiran jatidiri seseorang insan. 

Amalan zikir tidak memudharatkan kita selagi kita tidak berzikir dengan cara yang salah dan menyeru unsur-unsur lain selain Allah. Pendapat sesetengah orang yang memberatkan amalan zikir ini patut disangkal dan dibuang jauh-jauh kepada pemikiran umat islam kini. Kesan zikir ini amatlah besar kepada kita serta keturunan kita kelak. Kerana lagi banyak dan berterusan kita lakukan amalan ini maka kita akan mendapat kasih sayang dan cinta daripada Allah dan bila kita punyai cinta Allah dan RasulNya maka jangan kita risaukan bahang dan ujian yang menanti di dunia kerana Allah telah menjanjikan bantuanNya untuk kita kelak. 

Kenapa sesuatu zikir atau amalan itu perlu ijazah? mungkin ramai diantara kita yang timbul pertanyaan ini dalam hati dan tidak tahu bagaimana ingin mendapatkan jawapannya. Pada pendapat saya dan sepengetahuan saya amalan zikir dan lainnya tidak semestinya menerima ijazah. Tetapi ada kemungkinan ianya perlu dilihat dari sudut keberkatannya dan dalam konteks memahami kaedah berzikir atau beramal. Bila konsep ijazah ini diperkenalkan maka sudah tentu kesahihan sesuatu amalan itu akan terjamin dan tidak diragui. 

Kesan zikir yang tinggi akan membentuk perisai yang kuat. Perisai yang kuat ini digunakan dalam menghadapi pelbagai ancaman samaada secara kasar mahupun halus.  Oleh yang demikian amat rugilah bagi diantara kita yang tidak berzikir. Banyak keistimewaan yang akan diperoleh antaranya ketenanggan hati, kesabaran, keyakinan, kesegaran tubuh badan hingga menjadikan tubuh sihat dan banyak lagi.    

TOK AYAH SEBAGAI PEWARIS SELEMPANG MERAH 

Tok Ayah atau nama sebenarnya Ayahanda Paduka Khalifah Guru Datuk Dr. Haji Baharom bin Haji Kamari telah mempelajari dan mengamalkan ayat 4 Kiyai Panglima Hj Salleh sejak diusia kecilnya lagi. Beliau merupakan seorang yang rajin menuntut ilmu khususnya dalam persilatan melayu dan amalan rohaninya. Kesan daripada silat yang dipelajarinya daripada Embah Kiyai Seran menjadikan beliau kagum dengan ilmu ibu buah pukol melayu yang dipanggil Kuntau. 

Tok Ayah merupakan anak jati Batu Pahat Johor. Kampung halamannya di Parit Suharto, Parit Raja adalah tempat beliau mula mempelajari dan mengenal amalan ayat 4 Kiyai Salleh. Menurut Tok Ayah sudah menjadi amalan orang kampungnya ketika beliau kecil membaca zikir ayat 4 selepas solat di surau-surau. 

Semasa beliau telah dewasa dan menjadi Pengetua di salah sebuah sekolah menengah di kampungnya, beliau telah berkenalan dengan guru silat yang sangat hebat dan disegani iaitu Almarhum Haji Hamid Hamzah (hamid Jah). Guru Hj Hamid adalah anak angkat kepada Kiyai Panglima Hj Salleh. Menurut beliau Hj Hamid mempunyai pakaj yang lengkap dan disukai oleh Kiyai Salleh iaitu seorang guru agama dan pendekar. Hj Hamid Hamzah adalah antara orang termuda mengikut Kiyai Salleh menghapuskan Komunis di merata tempat. Hj Hamid Hamzah menurut Tok Ayah telah menerima ijazah ayat 4 daripada Kiyai Salleh secara rahsia iaitu didalam bilik Kiyai Salleh sendiri dan ditutupi kelambu agar banyak rahsia ilmu tidak terbongkar. Bersama Guru Haji Hamid Hamzah, Tok Ayah mendalami lagi ilmu ayat 4 yang telah dipelajarinya daripada banyak guru sejak kecil lagi. 

Pada tahun 2008, Tok Ayah telah diatur jodohnya bertemu dengan waris keluarga Kiyai Salleh iaitu Kiyai Haji Yusof bin Kiyai Hj Salleh di Johor. Tok Ayah ketika itu ditemani oleh Isterinya. Banyak perkara yang telah dibincangkan dan dipastikan kebenarannya sehinggalah Tok Ayah meminta Kiyai Hj Yusof memimpin kembali Gerakan Selempang Merah ini untuk menjaga Agama, Bangsa dan Tanah Melayu kini dan selamanya. Kiyai Yusof pada ketika itu terdiam dan memberi tempohmasa untuk memikirkannya dan membuat istikarah atas perlawaan tersebut. 

Selang 2-3 minggu Kiyai Yusof telah memanggil Tok Ayah dan ditemani oleh Ayah Wan (Presiden) untuk bertemu dan membincangkan hak kepimpinan Selempang Merah kini. Pada masa tersebut Kiyai Yusof sebagai waris keturunan Kiyai Salleh yang sah telah mengijazahkan Ayat 4 ini secara terus kepada Tok Ayah dan Ayah Wan. Setelah lama Kiyai Yusof berfikir beliau membuat keputusan untuk menyerahkan kepimpinan kebangkitan Selempang Merah ini kepada Tok Ayah dan Ayah Wan untuk memimpin sekali gus memberi izin untuk mengijazahkan ayat 4 kepada semua. Keputusan ini dibuat oleh Kiyai Hj Yusof berpandukan pengalaman beliau suatu ketika dahulu dan beliau telah bersetuju untuk menjadi Guru Waris dan mengesahkan jika ada pihak-pihak yang membantah atau ragu-ragu. Maka bermulalah kebangkitan Gerakan Selempang Merah dibawah Khalifah, Datuk Dr   Hj Baharom bin Hj Kamari. 

Hal ini disaksikan sendiri oleh saya semasa peristiwa perhimpunan ahli-ahli Gerakan Selempang Merah tahun 2009 lalu dimana Kiyai Hj Yusof mengeluarkan air mata melihat kebangkitan dan berkumpulnya semua ahli-ahli jemaah Selempang Merah dibawah Tok Ayah Khalifah. 

Penulisan ini bukanlah bertujuan untuk memecahbelahkan mana-mana pihak apatah lagi menghina mana-mana pihak termasuklah guru-guru yang ada tetapi sekadar membuka kebenaran yang berlaku disebalik yang tersurat. Pada saya tiada siapa yang layak memberi izin menyebarkan amalan Kiyai Salleh ini selain waris darah dagingnya sendiri terutama yang sulong. Pada Tok Ayah walau bukan gelaran yang diharapkan tapi hati beliau kuat mahu ummat melayu islam bersatu dan kuat seperti dahulu dizaman Kiyai Salleh.